ชำรุด หมายถึง ก. เสื่อมจากสภาพเดิมจนถึงบกพร่องเสียหายหรือบุบสลายไป เช่น หนังสือชํารุด เกวียนชํารุด.
(กฎ) ก. ร่วมประเวณี, กระทําการร่วมเพศ.
ก. ลึก, ลับ, เช่น หน้าตาชําเรา. (สุบิน). (ข.).
น. ซอก, หลืบ, เช่น ชําเราะชระลองดอมไพร. (สมุทรโฆษ). ก. เซาะ.
ก. แทรก, แหวก, แทรกลงไป, เจือปน.
น. ที่แฉะ, ที่เลน, เช่น ชายชําแระข้างในตรงร่องนํ้า. (เชมสบรุก).
ว. ที่ผึ่งแดดยังไม่แห้งสนิท (ใช้แก่ปลา). (ต. ชมฺร ออกเสียงว่า เจมเรียะ ว่า เหี่ยว, ความเหี่ยว).
ก. ชายตาดู, ดูทางหางตา.